Śliwa japońska to coraz popularniejsze drzewo owocowe w Polsce. Poznaj najlepsze odmiany, zasady uprawy i pielęgnacji. Dowiedz się także o jej prozdrowotnych właściwościach.
Czym charakteryzuje się śliwa japońska?
Śliwa japońska (Prunus salicina) pochodzi z Chin. Zaczęto ją uprawiać w Japonii wieki temu. Do Europy trafiła stosunkowo niedawno. Drzewo osiąga średnią wielkość, zwykle 3 do 5 metrów wysokości. Tworzy ładną, kulistą koronę. Kwitnie wcześnie, czasami już w marcu. Białe kwiaty pokrywają drzewo obficie. Kwitnienie może być wrażliwe na wiosenne przymrozki. Dlatego zaleca się uprawę w cieplejszych regionach Polski.
Owoce śliwy japońskiej są większe od śliwek domowych. Mają cienką skórkę w wielu kolorach. Barwy wahają się od jasnożółtej do niemal czarnej. Miąższ jest soczysty i ma słodko-kwaśny smak. Owoce są trwalsze po zbiorze. Nie gniją łatwo i można je dłużej przechowywać. Pestka często częściowo zrasta się z miąższem.
Najpopularniejsze odmiany śliwy japońskiej w Polsce
W Polsce dostępnych jest wiele odmian śliwy japońskiej. Różnią się odpornością, terminem dojrzewania i cechami owoców. Wybieraj odmiany szczepione na podkładkach. Podkład z ałyczy zwiększa odporność drzewa.
Oto kilka polecanych odmian:
- Kometa: Odmiana odporna na mróz i choroby. Owocuje corocznie i obficie. Owoce są średniej wielkości, kulisto-wydłużone. Mają słodko-kwaskowaty smak. Dojrzewają w lipcu.
- Shiro (Golden Japan): Plonuje corocznie. Owoce dojrzewają od połowy lipca. Są sercowate, zielonkawożółte. Ważą 40-50 gramów. Mają słodko-kwaskowy smak.
- Santa Rosa: Jedna z najstarszych i najpopularniejszych odmian. Jest samopłodna, co ułatwia uprawę. Dojrzewa na początku sierpnia. Owoce są duże, ważą 50-60 gramów. Mają smaczny, słodki miąższ.
- Black Amber: Powstała ze skrzyżowania odmian Friar i Queen Rosa. Kwitnie wcześnie. Dojrzałość zbiorcza przypada na koniec września. Owoce są duże i smaczne. Odmiana jest częściowo samopylna.
- Azja Frontier: To stosunkowo nowa odmiana na rynku. Jest odporna na niskie temperatury i choroby. Drzewo jest bardzo dekoracyjne podczas kwitnienia. Owocuje bardzo obficie. Owoce dojrzewają na początku lipca. Są średniej wielkości, słodkie i soczyste. Pestka łatwo odchodzi od miąższu.
- Czarna: Odmiana o niskiej podatności na mróz. Charakteryzuje się wysoką plennością. Owoce są bardzo duże, do 80 gramów. Są słodkie i aromatyczne. Pestka dobrze odchodzi od miąższu.
Inne odmiany dostępne w szkółkach to między innymi Vanier, Angeleno, Casselman i Formosa.
Jak uprawiać śliwę japońską?
Śliwa japońska nie jest bardzo wymagająca, ale potrzebuje odpowiednich warunków. Preferuje stanowiska słoneczne lub półcieniste. Gleba powinna być żyzna i przepuszczalna. Najlepsze są gleby gliniaste lub piaszczysto-gliniaste. Odpowiednie pH gleby wynosi 6-7,2. Unikaj sadzenia w miejscach podmokłych.
Sadzenie najlepiej przeprowadzić wczesną wiosną lub jesienią. Wykop dołek o średnicy około 40 cm. Odległość między drzewkami powinna wynosić 3-5 metrów. W sadzie można sadzić gęściej, 2-3 metry. Po posadzeniu regularnie podlewaj młode drzewko. Uprawa wymaga zdrowych sadzonek. Kupuj je w renomowanych szkółkach.
Kiedy najlepiej sadzić śliwę japońską?
Śliwę japońską najlepiej sadzić wczesną wiosną. Dobrym terminem jest również jesień. Wybierz okres, gdy ziemia nie jest zamarznięta.
Pielęgnacja i ochrona
Pielęgnacja śliwy japońskiej obejmuje kilka kluczowych zabiegów. Regularnie podlewaj drzewo, zwłaszcza w okresach suszy. Odżywiaj glebę nawozami. Wiosną stosuj nawozy z dodatkiem azotu. Wapnowanie gleby jest ważne przy kwasowości pH poniżej 6. Zastosuj wapnowanie, jeśli pH wynosi od 5,5 do 6,5.
Przycinanie jest niezbędne dla prawidłowego wzrostu i owocowania. Przycinaj drzewa wiosną, latem i po zbiorach. Cięcie formujące wykonuje się na młodych drzewkach. Cięcie prześwietlające dotyczy starszych drzew. Usuwaj chore i uszkodzone gałęzie.
Śliwa japońska jest wrażliwa na niskie temperatury. Szczególnie dotyczy to wczesnowiosennych przymrozków. Spadki poniżej -20°C mogą uszkodzić drzewo. Zabezpieczaj młode drzewka przed mrozem.
Drzewa są narażone na choroby i szkodniki. Najgroźniejsze choroby to szarka śliwy i rak bakteryjny. Brunatna zgnilizna drzew pestkowych także stanowi problem. Najczęstszym szkodnikiem jest owocówka śliwkóweczka. Stosuj ekologiczne metody ochrony roślin. Sadź odmiany odporne na choroby.
Zapylanie śliwy japońskiej
Większość odmian śliwy japońskiej wymaga zapylacza. Potrzebują drugiej odmiany kwitnącej w tym samym czasie. Sadź w pobliżu inne odmiany śliw japońskich. Zwiększa to plon. Niektóre odmiany są częściowo samopylne. Wydadzą plon nawet w pojedynkę. Jednak plon będzie mniejszy niż przy zapyleniu krzyżowym. Odmiana Santa Rosa jest samopłodna.
- Zaleca się sadzenie odmian zapylających.
- Odpowiednie zapylacze to na przykład Santa Rosa, Shiro, Kometa.
- Posadź kilka drzewek różnych odmian.
Właściwości zdrowotne śliwek
Śliwki to cenne owoce dla zdrowia. Zawierają dużo błonnika. Są bogate w witaminy A, C, E, B6 i K. Dostarczają minerałów takich jak potas, żelazo i magnez. Mają wysoką zawartość związków polifenolowych. Związki te mają właściwości przeciwutleniające. Przewyższają pod tym względem jabłka.
Regularne spożywanie śliwek przynosi wiele korzyści. Może poprawić gęstość kości. Reguluje trawienie i zapobiega zaparciom. Wspiera zdrowie układu sercowo-naczyniowego. Chroni jelito grube przed nowotworami. Indeks glikemiczny świeżych śliwek wynosi 24.
Świeże śliwki mają około 30-60 kcal na 100 g. Suszone śliwki są bardziej kaloryczne. Zawierają około 265 kcal na 100 g. Suszone śliwki są bardzo bogate w błonnik. Mogą zawierać do 10 g błonnika na 100 g.
Ile kalorii mają śliwki?
Świeże śliwki mają około 30-60 kcal na 100 g. Suszone śliwki mają około 265 kcal na 100 g.
Umeboshi – japońskie śliwki (Prunus mume)
W kontekście śliwek japońskich warto wspomnieć o Umeboshi. To tradycyjny japoński produkt. Umeboshi oznacza po japońsku „suszona śliwka”. W rzeczywistości pochodzi z moreli japońskiej (Prunus mume). Zbiera się je przed pełną dojrzałością. Następnie są solone i fermentowane.
Fermentacja może trwać od 6 miesięcy do 7 lat. Po fermentacji otrzymujemy pomarszczone owoce. Mają różowy lub brązowy kolor. Charakteryzują się kwaśnym i słonym smakiem. Umeboshi jest spożywana jako żywność lecznicza. Stosuje się ją w Japonii i Azji.
Umeboshi ma wiele właściwości prozdrowotnych. Jest bogata w antyoksydanty i probiotyki. Zawiera kwasy organiczne. Ma właściwości przeciwzapalne i antybakteryjne. Pomaga wspomagać trawienie. W tradycyjnej medycynie wspiera oczyszczanie organizmu. Umeboshi zawiera więcej minerałów niż inne owoce. Dostarcza żelazo, fosfor, potas i wapń. Działanie obniżające ciśnienie krwi wiąże się z wysoką zawartością potasu.
W kuchni japońskiej używa się Umeboshi różnorodnie. Dodaje się je do ryżu (np. w onigiri). Stosuje się w zupach i sosach. Można przygotować z nich napar Ume-cha. Pasta Umeboshi służy jako przyprawa. Podkreśla smak potraw. Można ją dodawać do sałatek i warzyw. Proces fermentacji i sól zapewniają jej długą trwałość. Przechowuj pastę Umeboshi w lodówce.
Czy Umeboshi to to samo co śliwa japońska?
Nie, Umeboshi pochodzi z moreli japońskiej (Prunus mume). Śliwa japońska uprawiana w Polsce to gatunek Prunus salicina.
Podsumowanie
Śliwa japońska (Prunus salicina) to wartościowe drzewo owocowe. Oferuje smaczne i trwałe owoce. Wymaga odpowiedniej gleby i słonecznego stanowiska. Pamiętaj o zapylaczach dla większości odmian. Pielęgnacja obejmuje cięcie i ochronę. Jej owoce są zdrowe i bogate w składniki odżywcze. Umeboshi (Prunus mume) to inny, choć podobnie nazywany, japoński produkt. Ma unikalne właściwości zdrowotne i zastosowanie w kuchni. Oba rodzaje śliwek warto docenić w diecie.
Zobacz także:
Dodaj komentarz