Podagrycznik pospolity to roślina o leczniczych właściwościach. Jednocześnie bywa uciążliwym chwastem w ogrodzie. Dowiedz się, jak go rozpoznać i stosować. Poznaj metody skutecznego zwalczania.
Czym jest podagrycznik pospolity?
Podagrycznik pospolity to pospolita bylina. Należy do rodziny selerowatych. Znajdujesz go często w ogrodach. Rośnie także na nieużytkach. Polska nazwa wiąże się z chorobą podagry. Dawniej leczono nim dnę moczanową.
Jak wygląda podagrycznik?
Roślina osiąga znaczną wysokość. Zazwyczaj mierzy od 30 do 100 cm. Ma owłosioną łodygę. Liście są jasnozielone i złożone. Ich długość wynosi 5-10 cm. Brzegi liści są ząbkowane. Liście pachną jak seler i pietruszka. Przypominają kopyto. Wyrastają na trójkątnej łodyżce. Pojawiają się w zestawach po trzy.
Drobne, białe kwiaty tworzą baldachy. Kwitnienie trwa od maja do lipca. Czasem kwiaty są jasnoróżowe. Okres kwitnienia może przedłużyć się do września. Owoce to podłużne rozłupki. Zawierają brązowe nasiona. Podagrycznik 'Variegatum’ to odmiana ozdobna. Rośnie do 30-40 cm. Ma zielone liście z kremowym obrzeżeniem. Odmiana 'Bengt’ ma kędzierzawe liście. Rozrasta się wolniej.
Jak rozpoznać podagrycznik pospolity?
Podagrycznik ma charakterystyczne liście. Osiąga wysokość do 1 metra. Kwitnie na biało zebrane w baldachy.
Gdzie rośnie podagrycznik?
Podagrycznik pospolity występuje powszechnie. Znajdziesz go w Europie i Azji. Rozprzestrzenił się w Ameryce Północnej. Występuje także w Australii i Nowej Zelandii. W Polsce rośnie w lasach liściastych. Spotkasz go w zaroślach i rowach. Lubi stanowiska zacienione. Preferuje wilgotne tereny. Występuje na żyznych glebach. Gleby te są próchniczne i bogate w azot. Optymalne pH gleby wynosi około 7.
Właściwości i zastosowanie podagrycznika
Podagrycznik ma wiele prozdrowotnych właściwości. Jest znany z działania przeciwzapalnego. Pomaga oczyszczać organizm. Dawniej stosowano go leczniczo. Używano go na przykład na podagrę. Badania potwierdzają jego potencjał. Może wspierać leczenie chorób reumatycznych.
Właściwości lecznicze podagrycznika
Roślina koi ból stawów. Pomaga leczyć dnę moczanową. Usuwa sole kwasu moczowego. Jest pomocny przy rwie kulszowej. Łagodzi stany zapalne. Działa moczopędnie. Wspiera leczenie pęcherza moczowego. Pomaga przy kamicy nerkowej. Przyspiesza gojenie ran. Ma działanie uspokajające. Reguluje przemianę materii. Może zmniejszać hemoroidy. Wykazuje właściwości antydrobnoustrojowe. Trwają badania nad działaniem przeciwnowotworowym.
„Roślina ta koi ból i pomaga leczyć podagrę”
„Pomaga w leczeniu rwę kulszową, chorób reumatycznych, zatrzymuje stan zapalny”
„Ma właściwości przeciwzapalne, antybakteryjne, potencjalnie przeciwnowotworowe”
Napar z podagrycznika wspiera trawienie. Jest ceniony za działanie detoksykujące. Może wpływać korzystnie na wątrobę. Stosuje się go w kuracjach odtruwających. Zalecany jest przy nadwadze. Pomaga przy trudnościach z dietą. Można go stosować przy przyjmowaniu leków. Zawsze konsultuj to z lekarzem.
Skład chemiczny podagrycznika
Podagrycznik zawiera cenne substancje. Znajdują się w nim poliacetyleny. Są odpowiedzialne za działanie lecznicze. Roślina zawiera olejki eteryczne. Występują w niej mono- i seskwiterpeny. Zawiera liczne związki fenolowe. Obecne są kwasy fenolowe i kumaryny. Występują także flawonoidy. Znajdziemy w nim kwas kawowy. Roślina dostarcza glikozydów flawonolowych. Zawiera węglowodany, jak glukoza i fruktoza. Jest źródłem choliny. Dostarcza witamin A, C, E. Zawiera beta-karoten i luteinę. Jest bogaty w minerały. Znajdziemy w nim żelazo i miedź. Występuje mangan i tytan. Zawiera bor i potas. Znajdziemy tam magnez i cynk.
Podagrycznik w kuchni
Podagrycznik jest rośliną jadalną. Młode liście i pędy są najlepsze. Można jeść je po sparzeniu. Stanowią źródło witamin. Dostarczają też składników mineralnych. Kiedyś był popularnym warzywem. Dziś rzadziej go używamy w Polsce. Możesz dodawać liście do zup. Świetnie pasuje do sałatek. Sprawdza się w surówkach. Po wysuszeniu używaj go jako przyprawy. Z liści zrobisz napar. Pij go zamiast herbaty. Możesz wycisnąć sok z liści. Zrób z niego pesto. Dodaj pokrzywę i orzechy. Użyj czosnku i oliwy. Dopraw solą i pieprzem.
Zwalczanie podagrycznika w ogrodzie
Podagrycznik to bardzo uciążliwy chwast. Jest trudny do wytępienia. Szybko się rozprzestrzenia. Tworzy gęste dywany. Ma duże zdolności regeneracyjne. Rozmnaża się przez kłącza. Kłącza mogą mieć 40 cm długości. Łatwo się kruszą. Z małych fragmentów wyrastają nowe rośliny. Rozmnaża się też z nasion. Nasiona kiełkują słabo. Jest inwazyjny i ekspansywny. Szczególnie szkodzi roślinom strączkowym. Uciążliwy jest też dla truskawek. Może wywoływać choroby grzybowe. Zwalczanie wymaga konsekwencji.
Dlaczego podagrycznik jest trudny do zwalczenia?
Roślina szybko się rozprzestrzenia. Dzieje się to głównie przez kłącza. Kłącza łatwo się dzielą. Każdy fragment może dać nową roślinę.
Mechaniczne i naturalne metody zwalczania
Możesz zwalczać podagrycznik bez chemii. Stosuj metody mechaniczne. Regularnie usuwaj chwasty. Rób to, zanim zawiążą nasiona. Wyciągaj kłącza narzędziami ogrodniczymi. Głęboko przekop glebę. Usuwaj wszystkie fragmenty kłączy. Przekopuj ziemię na minimum 30 cm. Nie dawaj usuniętych roślin na kompost. Umieść je tam dopiero po wyschnięciu. Często koś chwastowisko. Rób to co najmniej raz w tygodniu. Ogranicz nawożenie azotem. Azot sprzyja chwastom. Przygotuj ziemię przed sadzeniem. Systematycznie usuwaj siewki. Możesz przykryć glebę czarną folią. Zostaw folię na cały sezon. Zaprzestaje to wzrostu roślin. Stosuj ściółkę organiczną. Możesz użyć kory lub kamyków. Obrzeża rabat obsadź roślinami. Użyj krawężników. Sprawdź pH gleby. Stosuj wapno, jeśli gleba jest kwaśna. Wzruszaj glebę widłami. Pomaga to usuwać korzenie.
„Proponuję spróbować zwalczyć go bez chemicznych środków,że żadne szanse,wiem co mówię,walka trwa kilka lat i bez wykopania wszystkich roślin,i kilka razy w roku przekopania gleby i wyciągania korzonków co do sztuki to się nie uda,więc jeśli ktoś ma ochotę na chemię to jego sprawa”
„Po rozłożeniu czarnej folii na powierzchni ziemi podagrycznik znika już po jednym sezonie”
Chemiczne metody zwalczania
Czasami konieczne jest użycie chemii. Herbicydy pomagają w walce. Stosuj preparaty na bazie glifosatu. Przykłady to Roundup lub Agrosar 360 SL. Działają układowo. Wnikają do zielonych części. Powodują zasychanie roślin. Inne preparaty to Effect 24 H czy Atut Hobby. Stosuj herbicydy nieselektywne. Pamiętaj o ostrożności. Zwalczanie chemiczne może trwać kilka sezonów. Wybieraj środki zarejestrowane. Są przeznaczone do użytku amatorskiego.
„Ktoś kto pisze takie komentarze nigdy nie miał do czynienia z podagrycznikiem i nie ma pojęcia o dostępnych środkach”
Przeciwwskazania i środki ostrożności
Podagrycznik ma właściwości lecznicze. Może jednak wywoływać skutki uboczne. Nie każdy może go stosować. Zawsze skonsultuj się z lekarzem. Szczególnie przed rozpoczęciem terapii. Stosuj go zgodnie z zaleceniami. Monitoruj reakcje organizmu. Obserwuj wszelkie objawy niepożądane. Przerwij stosowanie, jeśli wystąpią.
Kto nie powinien stosować podagrycznika?
Niektóre osoby powinny unikać podagrycznika. Dotyczy to kobiet w ciąży. Ostrożność zachowaj podczas karmienia piersią. Nie podawaj go dzieciom poniżej 12 lat. Roślina zawiera związki aktywne. Mogą przenikać przez łożysko. Mogą też przenikać do mleka matki. Unikaj go przy chorobach wątroby. Ostrożność wymagana jest przy chorobach nerek. Dotyczy to także schorzeń serca. Unikaj przy alergiach na rośliny selerowate. Nie stosuj przy nadczynności tarczycy. Przeciwwskazaniem są ostre stany zapalne. Unikaj go przy epilepsji. Ostrożność zachowaj przy lekach przeciwzakrzepowych. Podagrycznik może wpływać na krzepliwość krwi. Zawiera związki wpływające na układ nerwowy. Mogą być niebezpieczne dla niektórych grup. Stosowanie bez nadzoru lekarza jest ryzykowne. Może prowadzić do poważnych skutków.
Czy podagrycznik jest bezpieczny dla kobiet w ciąży?
Nie, kobiety w ciąży powinny unikać podagrycznika. Roślina zawiera związki mogące przenikać przez łożysko. Zawsze konsultuj stosowanie ziół z lekarzem.
Możliwe skutki uboczne
Stosowanie podagrycznika może wywołać reakcje. Mogą pojawić się problemy trawienne. Notowano wymioty i nudności. Możliwe są wzdęcia i biegunki. Czasem występują skurcze brzucha. Może pojawić się zgaga. Obserwuj reakcje skórne. Możliwy jest świąd i wysypka. Roślina może wywołać reakcje alergiczne. W rzadkich przypadkach wpływa na krążenie. Może oddziaływać na wątrobę i nerki. Wpływa na krzepliwość krwi. Może nasilać objawy nadczynności tarczycy. Ostrożność jest kluczowa. Monitoruj swój organizm. Rezygnacja z stosowania jest wskazana. Zrób to, jeśli pojawią się objawy niepożądane.
Zobacz także:
- Blekot pospolity – jak rozpoznać i zwalczać trującą roślinę?
- Ostrożeń polny – jak skutecznie zwalczać ten uciążliwy chwast?
- Rącznik pospolity – piękna ozdoba i śmiertelne zagrożenie
- Lucerna – właściwości, uprawa i zastosowanie
- Mniszek lekarski i mlecz: właściwości, zastosowanie, zwalczanie i różnice
Dodaj komentarz