Piegża (Curruca curruca) to niewielki ptak wędrowny. Należy do rodziny pokrzewek. Co roku pokonuje tysiące kilometrów. Poznaj jego wygląd, życie i znaczenie dla polskiej przyrody.

Kim jest Piegża?

Piegża to mały ptak śpiewający. Nazywana jest także gajówką piegżą. Spotkasz ją w Eurazji. Ptak ten należy do rodziny pokrzewek (Sylviidae). Systematyka piegży bywa kwestionowana. Wyróżnia się wiele podgatunków piegży. Ich zakres geograficzny jest szeroki.

Piegża ma status najmniejszej troski (LC). Kategoria LC widnieje na liście IUCN. Liczebność światowej populacji jest stabilna. Szacuje się ją na 21–36 milionów dorosłych osobników. Typowa długość życia piegży wynosi 2 lata. Ptak ten zazwyczaj przystępuje do lęgów już w pierwszym roku życia. Maksymalny zarejestrowany wiek zaobrączkowanej piegży to ponad 9 lat.

Czym jest piegża?

Piegża to mały ptak wędrowny. Należy do rodziny pokrzewek. Występuje w Europie i Azji.

Jaki jest status ochronny piegży?

Piegża ma status najmniejszej troski (LC). Oznacza to, że nie jest globalnie zagrożona wyginięciem.

Jak wygląda Piegża?

Wygląd piegży jest charakterystyczny. Ptak ten ma smukłą sylwetkę. Jego długość ciała wynosi od 11,5 do 14 cm. Rozpiętość skrzydeł piegży to około 19 cm. Waga piegży waha się od 11 do 16 g. To naprawdę niewielki ptak.

Ubarwienie piegży jest stonowane. Górna strona ciała jest szarobrązowa. Korona i ogon są szare. Spód ciała jest biały. Boki mają jasnobrązowy nalot. Gardło piegży jest białawe. Głowa ptaka jest popielata. Nogi piegży są ciemne.

Zobacz też:  Kaczka piżmowa – hodowla, charakterystyka i walory mięsa
Cecha Wartość
Długość ciała 11,5–14 cm
Rozpiętość skrzydeł ok. 19 cm
Waga 11–16 g

Gdzie występuje Piegża?

Występowanie piegży obejmuje rozległe obszary. Piegże występują w sezonie lęgowym na znacznych obszarach Europy. Unikają Półwyspu Iberyjskiego i zachodniej Francji. Nie spotkasz ich w Irlandii. Brak ich także w północnej Skandynawii. W większości Włoch również nie występują. Zasięg w Azji sięga Mongolii i północnych Chin. Ptak ten żyje w Eurazji.

Środowisko życia piegży jest zróżnicowane. Preferuje tereny z wyższą roślinnością. Unika obszarów z jedynie sporadycznym krzewem. Występuje najczęściej na skrajach lasów. Spotkasz ją w ogrodach i parkach. Żyje także w górach. Powyżej granicy lasu wybiera sosny górskie. Można ją znaleźć w otwartych lasach. Biotop obejmuje sady, cmentarze i wrzosowiska. Zadrzewienia śródpolne to także jej miejsce życia.

Piegża to ptak wędrowny. Zimuje daleko od Europy. Głównym zimowiskiem piegży jest wschodnia Afryka. Ptaki te lecą na północ od równika. Zimują także w Afganistanie. Można je spotkać w Pakistanie i Indiach. Półwysep Arabski to kolejne miejsce zimowania. Dolina Nilu i obszary na południe od Sahary również goszczą piegże zimą.

Życie Piegży – Okres Lęgowy i Pożywienie

Piegża to gatunek monogamiczny. Przeważnie odbywa jeden lęg w roku. Okres lęgowy piegży przypada od drugiej połowy kwietnia do lipca. Ptaki te gniazdują w krzewach. Gniazdo piegży jest budowane nisko. Znajduje się na wysokości 6–120 cm nad ziemią. Zazwyczaj umieszczone jest we wnętrzu krzewu. Gniazdo jest słabej budowy. Wyściełane jest trawami i pajęczynami.

Jaja piegży są charakterystyczne. Samica składa zwykle od 4 do 6 jaj. Jaja są jasne z ciemnymi plamkami. Rozmiar jaj to około 16,5×12,5 mm. Czas wysiadywania jaj wynosi około 12 dni. Wysiadywaniem zajmują się oboje rodzice. Pisklęta opuszczają gniazdo po około 14 dniach. Rodzice opiekują się nimi do 14 dni po wykluciu.

Zobacz też:  Projekt obory dla krów – kluczowe aspekty i koszty budowy

Pożywienie piegży zmienia się w ciągu roku. Latem piegża żywi się głównie drobnymi owadami. Zjada także larwy owadów. Dieta jest wtedy typowo zwierzęca. Jesienią piegża przestawia się na pokarm roślinny. Chętnie zjada jagody. Szczególnie lubi owoce czarnego bzu.

Kiedy piegża ma lęgi?

Okres lęgowy piegży trwa od drugiej połowy kwietnia do lipca.

Czym żywi się piegża?

Latem piegża je owady i larwy. Jesienią jej dietę stanowią jagody, np. czarny bez.

PIEGZA CYKL ZYCIA

Czas trwania wybranych etapów cyklu życiowego piegży.

Piegża w Polsce – Liczebność i Ochrona

Piegża jest liczebnym ptakiem lęgowym w Polsce. Widywana jest od kwietnia do października. Populacja piegży w Polsce była szacowana w latach 2013–2018. Liczba par wynosiła wtedy 720–821 tysięcy. Brak długoterminowych spadków w liczebności populacji. Trend wydaje się stabilny.

Ochrona piegży w Polsce jest zapewniona. Piegża objęta jest ochroną gatunkową. Status ochronny w Polsce odpowiada statusowi międzynarodowemu. Jest to gatunek najmniejszej troski. Ochrona gatunkowa w Polsce dotyczy wielu gatunków zwierząt.

Populacja w Polsce (lata 2013–2018) 720–821 tysięcy par

Ciekawostki o Piegży

Śpiew piegży jest charakterystyczny. To monotonna, dwufazowa pieśń. Składa się z cichego szczebiotu. Następnie przechodzi w głośny trel. Piegża wydaje też ostre kląskanie. Można usłyszeć dźwięk 'tak’.

Piegża ciekawostki dotyczą także jej nazewnictwa. Nazywana bywa gajówką piegżą. Inna nazwa to pokrzewka piegża. Ptak ten jest porównywany do cierniówki. Różni się jednak wyglądem i śpiewem.

Ptaki potrzebują kontaktu z naturą.

Każdy człowiek potrzebuje kontaktu z naturą, bez niej przestaje być człowiekiem

To ważne dla naszego dobrostanu. Ochrona ptaków jest kluczowa. Im więcej pestycydów, tym mniej ptaków. Stosowane insektycydy mają związek z masowym wymieraniem ptaków w Europie. Zmniejszanie użycia pestycydów to ważny trend. Ochrona populacji ptaków jest priorytetem.

Wśród innych ptaków, warto wspomnieć o altanniku lśniącym. Altannik lśniący wykazuje wyraźny dymorfizm płciowy. Samce są czarno ubarwione. Mają metaliczny połysk. Ich tęczówki są czerwone. Dziób jest jasny. Nogi są bladoróżowe. Samice mają mniej intensywne ubarwienie. Ich tęczówki są ciemnoniebieskie. Młode ptaki przypominają ubarwieniem samice.

PIEGZA POKARM

Główne składniki diety piegży w różnych porach roku.

Ptak Roku i Konkursy Przyrodnicze

Konkurs na ptaka roku w Polsce popularyzuje wiedzę o ptakach. Wybierz Ptaka Roku w Polsce. Oddaj głos na swojego ulubionego ptaka. Dowiedz się więcej o polskiej faunie. Takie inicjatywy zwiększają zainteresowanie społeczności. Akcent na ochronę i popularyzację ptaków w Polsce jest silny. Strony internetowe poświęcone ptakom dostarczają informacji.

  • Oddaj głos na swojego ulubionego ptaka.
  • Dowiedz się więcej o polskiej faunie.

Ochrona Ptaków w Polsce – Szerszy Kontekst

Ochrona ptaków w Polsce jest częścią szerszego systemu. Ścisła ochrona gatunkowa obejmuje wiele gatunków zwierząt. W Polsce chronionych jest 427 gatunków ptaków. Ochronie podlegają także inne grupy. Lista zwierząt podlegających ochronie jest długa. Obejmuje 51 gatunków ssaków. Chronimy 5 gatunków gadów. 10 gatunków płazów ma ochronę. Pod ochroną jest 5 gatunków ryb. Chronione są 3 gatunki małż. Lista zawiera 21 gatunków ślimaków. Obejmuje 8 gatunków pajęczaków. Chronione są 4 gatunki skorupiaków. Wreszcie, ochrona obejmuje 57 gatunków owadów.

Grupa zwierząt Liczba gatunków objętych ścisłą ochroną w Polsce
Ptaki 427
Ssaki 51
Owady 57
Ślimaki 21
Płazy 10
Pajęczaki 8
Gady 5
Ryby 5
Skorupiaki 4
Małże 3

Formy ochrony przyrody w Polsce są różnorodne. Należą do nich parki narodowe. Ważne są także rezerwaty przyrody. Sieć Natura 2000 chroni cenne obszary. Współpraca z organizacjami jest kluczowa. Ogólnopolskie Towarzystwo Ochrony Ptaków (OTOP) działa na rzecz ptaków. Fundacja Epicrates również angażuje się w ochronę. Możesz dokarmiać ptaki zimą. Dokarmianie ptaków – kiedy, jak i czym? Dowiesz się tego ze sprawdzonych źródeł. Wsparcie finansowe dla fundacji pomaga w ich działaniach.

Obserwacje przyrodnicze stają się popularne. Wykorzystuje się technologie w obserwacjach. Elektronika turystyczna i GPS pomagają w terenie. Ekwipunek do obserwacji jest coraz lepszy.

  • Dokarmiaj ptaki odpowiednio.
  • Wspieraj organizacje ochrony przyrody.

Źródła Informacji

Informacje w tym artykule pochodzą z wiarygodnych źródeł. Źródła zdjęć i treści to między innymi publikacja „Ocena liczebności populacji ptaków lęgowych w Polsce w latach 2008–2012 wyd. 2015”. Jej autorami są Tomasz Chodkiewicz, Lechosław Kuczyński, Arkadiusz Sikora, Przemysław Chylarecki, Grzegorz Neubauer, Łukasz Ławicki, Tadeusz Stawarczyk. Inne źródła to „Breeding Birds of Europe”. Korzystano z „Peterson Field Guide To Birds Of North America”. Użyto danych z „Ptaki krukowate Polski”. Pomocny był „Przewodnik Collinsa”. Wykorzystano „The Sibley Guide to Birds”. Czerpano wiedzę z „The Audubon Society Encyclopedia of North American Birds”. Inne źródła to „Europe’s Birds”, „Encyklopedia ilustrowana”, „Ptaki Polski”, „Ptaki świata”.

Zobacz także:

Podobne wpisy

Dodaj komentarz

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *