Termin „biegusy” odnosi się do dwóch różnych grup ptaków. Obejmuje gatunki dzikich ptaków siewkowych oraz jedną rasę kaczki domowej. Poznaj ich wygląd, występowanie i biologię.
Dzikie biegusy – ptaki siewkowe
Podrodzina Arenariinae należy do rodziny bekasowatych. Ptaki te zamieszkują głównie tundrę. Spotkasz je także na wybrzeżach morskich. Występują w północnej Eurazji i Ameryce Północnej. Charakteryzują się niewielkimi rozmiarami ciała. Długość ciała wynosi od 12 do 30 cm. Mają zwykle brązowe lub szare upierzenie. Ich dziób jest cienki i dość krótki. Żywią się drobnymi bezkręgowcami. Wszystkie gatunki są wędrowne. Podrodzina dzieli się na trzy plemiona.
Biegus zmienny (Calidris alpina)
Biegus zmienny to najpospolitszy gatunek z grupy biegusów. Jest ptakiem wędrownym. Występuje w Europie, Azji i Ameryce Północnej. Spotkasz go na wschodnim wybrzeżu Grenlandii. W Polsce był kiedyś ptakiem lęgowym. Ostatnie gniazdowania potwierdzono w 2004 roku. Obecnie w Polsce występuje głównie jako ptak przelotny. Liczebność populacji w Polsce podczas migracji sięga kilkuset osobników. Globalna liczebność szacowana jest na 3-7 milionów dorosłych osobników. Gatunek jest bliski zagrożenia (NT) od 2024 roku. W Polsce podlega ścisłej ochronie gatunkowej.
Wygląd biegusa zmiennego
Biegus zmienny jest ptakiem nieznacznie mniejszym od szpaka. Przeciętna długość ciała wynosi od 16 do 23 cm. Rozpiętość skrzydeł to od 33 do 40 cm. Masa ciała waha się od 35 do 85 g. W locie widoczny jest biały, wąski pas na skrzydłach. Biegus zmienny ma zmienne upierzenie. Zmienność dotyczy plamy na piersi. Zmienia się też ubarwienie pokryw skrzydłowych. Pierzenie odbywa się na końcu lata. Część ptaków pierzy się też na początku jesieni.
Jak odróżnić biegusa zmiennego?
Obserwuj dziób ptaka. Biegus zmienny ma długi, dłutowaty dziób. Patrz na ubarwienie piór. Zwróć uwagę na plamy na piersi. Pomaga to w identyfikacji podczas migracji.
Występowanie i biotop
Biegus zmienny gniazduje na obszarach tundry. Spotkasz go w Europie, Azji, Islandii i Grenlandii. Gniazduje także w Kanadzie i na Alasce. Zimuje na wybrzeżach w strefie podzwrotnikowej. Występuje też w strefie zwrotnikowej półkuli północnej. W Polsce znany jest głównie z migracji. Pojawia się wiosną i jesienią. Występuje głównie na terenach podmokłych. Preferuje plaże, ujścia rzek i jeziora. Spotkasz go na torfowiskach i bagniskach.
Pożywienie i zachowanie
Biegus zmienny żywi się głównie bezkręgowcami. Jego pokarm to skorupiaki, mięczaki i owady. Zjada także pajęczaki. Czasem poluje na mniejsze ryby. Stada biegusów wydają charakterystyczne dźwięki. To gadatliwe i gardłowe „plip-ip-ip”. W locie tokowym samiec wydaje wysilone „rriuii-rriuii-rriurii”.
Wydaje w locie brzęczące i zgrzytliwe „czrrrit”.
Zwyczaje lęgowe i długość życia
Samica biegusa zmiennego składa 4 oliwkowe jaja. Jaja są ciemno nakrapiane. Wysiadują je oboje rodzice. Okres wysiadywania trwa od 16 do 22 dni. Młode uzyskują zdolność lotu po 3-4 tygodniach. Biegus zmienny żyje długo. Rekordzista osiągnął 24 lata. Średnia długość życia wynosi ponad 20 lat. Ptaki żyją w stadach. Stada liczą setki osobników. Synchronizacja lotu chroni przed drapieżnikami.
Biegus wielki (Calidris tenuirostris)
Biegus wielki to gatunek ptaka wędrownego. Pochodzi z Syberii. Należy do rodziny bekasowatych. Jest gatunkiem monotypowym. Nie wyróżnia się podgatunków. Poszczególne populacje wyglądają podobnie. W Australii uznawany jest za gatunek zagrożony wyginięciem. W Polsce objęty jest ścisłą ochroną. Występuje głównie na Syberii. Gniazduje tam i zimuje na innych terenach.
Występowanie i wygląd
W okresie zimowym biegus wielki migruje. Przemieszcza się do Azji Południowo-Wschodniej. Zimuje także w Australii. Czasem spotkasz go na Alasce. Bytuje tam przez cały rok. W Polsce obserwacje są sporadyczne. Odnotowano tylko kilka przypadków. Długość ciała wynosi od 26 do 28 cm. Rozpiętość skrzydeł to 56-66 cm. Masa ciała to od 115 do 248 g. Samice są większe od samców.
Biegus wielki jest podobny do biegusa rdzawego. Różni się długością dzioba. Występuje dymorfizm płciowy. Samice i samce w szacie spoczynkowej mają mniej wyraziste wzory. Na głowie, szyi i piersi mają ciemne plamy. Pokrywy skrzydłowe mają brunatne plamy. Dorosłe samce w szacie godowej wyglądają inaczej. Mają białą głowę i spód ciała. Charakterystyczne wzory zdobią ich wierzch. U młodych ptaków pióra są ciemniejsze i brązowe.
Biotop i odżywianie
Biegus wielki preferuje tereny przybrzeżne. Spotkasz go na wydmach, plażach i w zatokach. Bytuje także w portach. Czasem pojawia się na rafach koralowych. Lubi skały i tundrę. Preferuje otwarte tereny. Chętnie żeruje na płytkich wodach. Często tworzy duże grupy. Odżywia się głównie mięczakami i owadami. Jego podstawowy pokarm to małże.
Rozmnażanie i rozwój
Biegus wielki jest monogamiczny. Powraca na to samo miejsce lęgowe. Buduje gniazda na ziemi. Samice składają 3-4 jaja. Okres inkubacji trwa około 21 dni. Jaja wysiaduje samica. Pisklęta opierają się przez 20-25 dni. Większość piskląt nie przeżywa tego okresu. Pełną niezależność uzyskują po kilku dniach od opierzenia. Dojrzałość seksualną osiągają około roku życia. Żyją do 17 lat w środowisku naturalnym.
Inne gatunki dzikich biegusów w Polsce
Na świecie żyje kilkadziesiąt gatunków biegusów. W Polsce regularnie można zobaczyć kilka z nich. Są to piaskowiec i biegus malutki. Spotkasz także biegusa morskiego i małego. Najpospolitszym przedstawicielem jest biegus zmienny. Biegus biało-rzytny pojawia się sporadycznie w Polsce. Nie gnieździ się na naszym terenie.
| Gatunek | Długość ciała (cm) | Rozpiętość skrzydeł (cm) | Waga (g) |
|---|---|---|---|
| Piaskowiec | 19-21 | 34-40 | 35-110 |
| Biegus arktyczny | 19-24 | 26-45 | 31-126 |
| Biegus malutki | 14-16 | 28-30 | 17-45 |
| Biegus krzywodzioby | 14-17 | 28-35 | 22-33 |
| Biegus morski | 21-23 | 39-46 | 50-80 |
| Biegus rdzawy | 25 | 50 | 80-200 |
Kaczki Biegusy Indyjskie – rasa domowa
Kaczki Biegusy Indyjskie to rasa kaczki domowej. Pochodzą z południowo-wschodniej Azji. Wywodzą się od kaczki krzyżówki. Należą do grupy „kaczek lekkich”. Znanych jest 8 do 10 odmian tej rasy. Pierwszy raz opisano je w 1851 roku. Opisano je na Półwyspie Malajskim. Znaleziono je także na wyspie Lombok w Indonezji. W Europie pojawiły się przed XVII wiekiem. Malowidła holenderskie z tego okresu przedstawiają podobne kaczki. W XIX wieku stały się popularne w Europie i Ameryce. Ceniono je jako rasę nieśną. Obecnie modna jest hodowla nietypowych zwierząt. Biegusy Indyjskie zyskują na popularności.
Wygląd i charakterystyka
Kaczki Biegusy Indyjskie mają charakterystyczną smukłą budowę ciała. Tułów jest wydłużony. Przypomina kształtem butelkę. Mają długą szyję. Sylwetka kaczki przypomina pingwina. Mają krótkie łapy. Nogi są szeroko rozstawione. Dziób jest długi i zaokrąglony. Najczęściej jest żółty. Skrzydła są szczątkowe. Ptaki nie potrafią wzbić się w powietrze. Ich upierzenie ma różne kolory. Spotkasz białe, brązowe i beżowe. Występują też srokate i czarne. Czasem mają podwójną kolorystykę. Samce mają wyrazistsze barwy. Są bardzo żywiołowe i ruchliwe. Lubią wodę. Chętnie taplają się w płytkiej wodzie. Są towarzyskie i opiekuńcze. Mogą przyjmować cudze pisklęta. Kaczki są ciche. Są mniej uciążliwe w warunkach miejskich.
„najciekawszy egzemplarz spośród wszystkich kaczek” – i Karol Darwin i
„kaczka pingwin” – przydomek biegusa ze względu na jego postawę
Wymiary i masa ciała
Samiec kaczki Biegus Indyjski waży od 1,7 do 2 kg. Długość ciała kaczora wynosi około 75 cm. Kaczka waży od 1,5 do 1,7 kg. Długość ciała kaczki to około 50 cm.
Hodowla kaczek Biegusów Indyjskich
Hodowla biegusów nie jest skomplikowana. Ptaki potrzebują zróżnicowanego terenu. Wymagają dostępu do wody. W chowie intensywnym można je trzymać bez dostępu do wody. Kaczki są odporne na choroby. Rzadko chorują. Są odporne na niekorzystne warunki atmosferyczne. Wymagają wysokiej jakości paszy. Na pastwisku mogą same się wyżywić. Dobrze żywione rosną szybko. Osiągają wagę 1 kg w 8 tygodni. Minimalna ilość biegusów w stadzie to 2 sztuki. Biegusy są bardzo towarzyskie. Potrzebują towarzystwa.
- Zapewnij im dostęp do czystej wody.
- Stosuj zbilansowaną karmę dla kaczek.
- Utrzymaj odpowiednie schronienie na noc.
- Regularnie obserwuj zdrowie ptaków.
- Konsultuj zmiany z weterynarzem.
Dieta i żywienie
W naturalnych warunkach odżywiają się dżdżownicami i muchami. Zjadają ślimaki. Spożywają też roślinność wodną. Ich ulubione pokarmy to owady i małże. W hodowli podawaj im paszę treściwą. Dieta powinna zawierać mieszanki mineralno-witaminowe. Dodawaj ziarna. Podawaj rozdrobnione skorupki jaj. Dostarczają one wapnia. Nie podawaj chleba. Chleb szkodzi kaczkom. Powoduje kwasicę żołądka. Zaburza gospodarkę wodną. Może prowadzić do deformacji skrzydeł. Unikaj podawania soli, cukru, alkoholu, kawy i herbaty. Są dla nich szkodliwe. W karmie powinny znaleźć się kukurydza, groch i nasiona słonecznika. Dobre są dari i sorgo. Wymagane są składniki bogate w witaminy i sole mineralne.
Co jedzą kaczki Biegusy Indyjskie?
Kaczki te jedzą dżdżownice, muchy i ślimaki. Spożywają roślinność wodną. W hodowli karm je paszą treściwą. Dodawaj mieszanki mineralno-witaminowe i ziarna.
Biegusy Indyjskie jako naturalni zwalczacze ślimaków
Ślimaki stanowią poważny problem w ogrodach. Niszczą uprawy. Dwa główne gatunki to Arion lusitanicus i Deroceras reticulatum. Brak naturalnych wrogów sprzyja ich rozmnażaniu. Składają setki jaj na sezon. Chemiczne środki zwalczające ślimaki szkodzą środowisku. Mogą być niebezpieczne dla innych organizmów. Kaczki Biegusy Indyjskie to naturalne rozwiązanie. Są bardzo skuteczne w eliminacji ślimaków. Mogą zjeść od 10 do 20 ślimaków na jeden posiłek. Żerują kilka razy dziennie. Dwie lub trzy kaczki wystarczą na średni ogród. W krótkim czasie oczyszczą teren ze szkodników. Ich odchody dodatkowo wzbogacają glebę.
Biegusy skutecznie eliminują ślimaki, które zjadają od 12 do 15 podczas jednego posiłku
- Zaproszenie kaczki biegusy do ogrodu to ekologiczna metoda.
- Zapewnij kaczkom dostęp do wody i przestrzeni do żerowania.
- Kupuj kaczki od sprawdzonych hodowców.
Rozmnażanie i nieśność
Kaczki Biegusy Indyjskie są znane z dobrego rozrodu. Są troskliwymi rodzicami. Samiec przygotowuje kilka gniazd. Samica składa od 14 do 18 jaj. W ciągu roku samica może znieść do 280 jaj. Niektóre źródła podają nawet 270-350 jaj rocznie. Okres nieśności trwa 52 tygodnie. Jaja mają różny kolor. Spotkasz białe, żółtawe, szarozielone. Bywają też niebieskozielone. Pisklęta dojrzewają po 140 dniach. W hodowli z wolnym wybiegiem niosą się wszędzie. Często porzucają lub gubią jaja. Przy dostępie do wody są bardziej produktywne.
Zdrowie i koszty hodowli
Kaczki Biegusy Indyjskie są łatwe w hodowli. Są odporne na choroby. W intensywnym chowie wymagana jest suplementacja. Potrzebują witamin i minerałów. Ważne choroby to cholera ptasia i ptasia grypa. Grozi im też zapalenie płuc. Chory ptak jest mniej ruchliwy. Staje się osowiały. Zmiany w zachowaniu wymagają konsultacji weterynarza. Zapewnij bezpieczeństwo ptaków. Zamykaj je na noc w schronieniu. Koszt dorosłej samicy to 60-80 zł. Samiec kosztuje 50-60 zł. Młodzież kosztuje 20-30 zł. Cena młodych kaczek wynosi około 20-30 zł. Cena kaczki od 50 do 100 zł. Para kosztuje około 400 zł.
Czy kaczki Biegusy Indyjskie chorują?
Kaczki te są zazwyczaj odporne. Rzadko chorują. Mogą jednak zapadać na choroby drobiu. Ważne są cholera ptasia i ptasia grypa. Wymagają uwagi weterynarza.
Zobacz także:
Dodaj komentarz